شماره اول Divinity یک عنوان RPG کلاسیک بود که سعی داشت خود را خیلی شبیه به سری Diablo کند. نتیجه کار، عنوانی نه چندان قوی بود و پس از گذشت چند سال سازندگان همان بازی، تصمیم گرفتند نسخه دوم را با نام Divinity II: Ego Draconis عرضه کنند. این بازی سال پیش آمد و عنوانی بسیار ضعیف بود. امسال هم سازندگان بازی یک نسخه مکمل بر نسخه قبل عرضه کردند و به قولی دو بازی را در یک بسته قرار دادند که The Dragon Knight Saga نام دارد.
داستان
شما در این بازی در نقش Slayer (قاتل) قرار می گیرید که عضو یکی از فرقه های قدیمی به نام Dragon Knights است که در این فرقه شما باید نیمه انسان و نیمه اژدهایانی که ذات بد دارند را بکشید. در ادامه شما خود با اژدهای درون ارتباط برقرار کرده و به یک نیمه اژدها و نیمه انسان تبدیل می شوید و حال علیه فرقه Dragon Knights هم قیام می کنید. داستان در Ego Draconis بسیار ضعیف است. این موضوع با در نظر گرفتن RPG بودن سبک بازی خیلی بیشتر خود را نشان می دهد. به وضوح معلوم است که سناریوی این بازی را افرادی کاملا بی تجربه در زمینه داستان نویسی نوشته اند. داستان خیلی بد شروع می شود و شما اصلا نمی فهمید ماجرا چیست. اصولا هر سناریوی فیلم یا بازی به سه قسمت معرفی، تعریف ماجرا و نتیجه گیری ختم می شود که Divinity II اصلا هیچ یک از این بخش ها را رعایت نکرده است. شخصیت ها اصلا معرفی نمی شوند و خیلی بد پرداخته شده اند. دیالوگ ها خیلی خسته کننده، بسیار طولانی و بدون هیچ اطلاعات مفید هستند. از آنجایی که مدت زمان بازی هم بسیار طولانی است، داستان در ادامه به یکی از بزرگترین مشکلات بازی تبدیل می شود که هیچگونه پیشرفتی در آن دیده نمی شود. در نهایت Divinity II در هر دو نسخه خود در زمینه داستان بسیار ضعیف عمل کرده و اصلا به استانداردهای یک بازی معمولی نمی رسد. این در حالیست که سبک بازی RPG هم هست.
گرافیک
در کنار دیگر بخش های ضعیف بازی، این قسمت هم از مشکلات بسیاری رنج می برد. بافت ها حتی از ضعیف ترین بازی های نسل قبل هم بدتر هستند و اگر چه رنگ بندی های شاد کمی به بازی کمک کرده، ولی بافت های بی کیفیت آن لطمه بزرگی به همین نکته مثبت زده و وقتی شما از نزدیک به اشیاء و یا ساختمان ها نگاه می کنید، این موضوع بدتر هم می شود. مشکلات Texture Loading و POP-In به شدت مشاهده می شود و انیمیشن های شخصیت ها افتضاح هستند. فکر Lip-Synch را از ذهن بیرون کنید و حقیقت زشت طراحی چهره ها را قبول کنید. این گرافیک بد حتی باگ های پر تعدادی هم دارد و مشکلات زیادی چون در هم رفتن اشیاء مشاهده می شود. خوشبختانه فریم بازی در حالت معمولی خوب است، ولی در مواقع اژدها سواری خیلی بد می شود. گرافیک TDKS بر خلاف گفته سازندگان که تغییرات زیادی کرده، هیچ پیشرفتی نداشته و همچنان همانند گذشته بد کار شده است.
موسیقی/صداگذاری
صداگذاری شخصیت ها توسط بدترین افراد ممکن اجرا شده و هیچگونه احساسی در آن ها نمی بینید. حتی اگر از اجرا و یا بروز ندادن احساسات در صدا بگذریم، از طرف دیگر اصلا با صداهای خوبی روبرو نیستیم و هیچ عمق و نوای جالبی در صداگذاران وجود ندارد. صدای محیط کاملا به هم ریخته و نامتناسب است. گاه محیط ها خیلی خلوت و گاه خیلی شلوغ می شوند. گاه صداها آنقدر بالا می روند که نتیجه گوش خراشی را به همراه دارند و گاه آنقدر کم می شوند که به سختی می توان آن ها را شنید. موسیقی هم حرف خاصی برای گفتن ندارد و قطعات بازی خیلی تکراری است و اصلا کمکی به القای جو بازی نمی کند.
گیم پلی
Divinity I خود یک تقلید بد از Diablo بود و عناصر RPG آن بازی را به بدترین شکل در خود پیاده کرده بود. در نسخه دوم سازندگان سعی کرده اند همانند قبل تمام این المان های RPG را نگه دارند که نتیجه خیلی بدتر از گذشته شده است. بسیاری از سایت های خارجی، عدم تغییر گیم پلی بازی را در پروسه سوم-شخص شدن بازی یک نکته مثبت می نامند و آن را پایبند به اصول RPGهای کلاسیک می دانند. اما مشکل اینجاست که با گذشت یک نسل، آیا باید همچنان بدون نوآوری و صرفا به خاطر پایبند بودن به عناصر RPG گذشته یک بازی ساخت؟ این در حالیست که شرکت BioWare با عرضه Dragon Age: Origins در سال پیش افق های جدیدی را در سبک RPG خلق کرد و بسیاری از استانداردهای این سبک را به طور اصلاح شده در بازی خود قرار داد. مبارزات Divinity II همانند Diablo است که شما با یک دکمه فقط حمله می کنید. در حالیکه BioWare سیستم های بسیار جالبی برای مبارزات این سبک قرار داد. Divinity II همچنان از سیستم قدیمی و منسوخ شده بازی های RPG استفاده می کند که شما از ابتدا تا انتها باید یک دکمه را بزنید. هیچ فنون چندضرب و یا هیچ حرکت ترکیبی در بازی وجود ندارد و همین موضوع به شدت بازی را خسته کننده و حتی آزار دهنده کرده است. مکالمه که در بازی های RPG یک بخش مهم است، در Divinity II به بدترین شکل اجرا شده و همانطور که قبلا گفتیم، خیلی زیاد و بی هدف است. خوشبختانه در بازی بخش اژدها سواری هم وجود دارد که کمی تنوع به بازی داده، البته این بخش هم از مشکلات بسیاری رنج می برد، ولی جذابیت هایی مثل آتش خارج کردن از دهان و یا مبارزات هوایی، تنوع خاصی به آن داده است. مشکلات کنترل اژدها هم بسیار آزار دهنده است که باید در کنار دیگر زجرهای بازی آن را هم تحمل کنید. در نهایت Divinity II چه در نسخه Ego Draconis و چه در نسخه جدید هیچ گونه پیشرفتی نداشته و حتی در TDKS مشکلات آن بیشتر هم شده است.
نتیجه گیری
The Dragon Knight Saga همانند نسخه قبل یک عنوان بسیار ضعیف است که حتی عاشقان سبک RPG را هم نمی تواند راضی کند. بی انگیزگی و بی استعدادی سازندگان لطمه بزرگی به بازی زده است. پیشنهاد می کنم به جای بازی کردن Divinity II به انتظار عرضه شدن Dragon Age II بنشینید.
پ
