javahermarket

بازی Lost Planet یکی از عناوین انحصاری Capcom برای Microsoft بود. آن زمان Capcom دو عنوان Lost Planet و Dead Rising را روی X360 عرضه کرد که علاوه بر اینکه بازی های موفقی بودند، فروش بالایی هم به همراه داشتند که نتیجه عرضه شدن LP پس از یک سال برای PS3 بود. پس از تایید شدن LP2 بسیاری از طرفداران نسخه قبل چشم به راه این قسمت بودند که متاسفانه Capcom در تمام زمینه ها شکست خورد.

داستان

داستان نسخه اول اگرچه قوی نبود، ولی باز مخاطب را ترقیب به ادامه دادن می کرد. سیاره ای در کهکشان وجود دارد که تماما از یخ و برف پوشیده شده است. عملا زندگی در چنین جایی برای انسان ها غیر ممکن است. به همین دلیل ماده ای به نام Thermal Energy از درون سیاره پیدا شده که انرژی بسیار قوی ای دارد و در نتیجه گرمای زیادی تولید می کند. این بار در LP2 داستان 10 سال پس از حوادث نسخه قبل اتفاق می افتد. سیاره E.D.N III طی این ده سال به خورشید نزدیک تر شده و یخ های آن کم کم در حال ذوب هستند. این سیاره در گذشته کاملا پوشیده از برف و کوهای بزرگ یخی بوده، ولی با ذوب شدن یخ ها آبشارها و رودهای فراوانی تشکیل شده اند که در نهایت فضای جنگلی و نابی را خلق کرده اند. گذشته از این اتفاقات، این سیاره همچنان سرد است و برف به وفور در آن دیده می شود. داستان از این جا شروع می شود که TE را باید از سطح زیرین سیاره و جانورهای موجود در آن که قطعا مالکین و صاحبان سیاره هستند، به دست آورد. انسان ها برای بقا وارد جنگی بزرگ با میزبان ها می شوند و داستان طوری پیش می رود که خود انسان ها به دو دسته تقسیم می شوند. سودجویانی که با نام Pirate به دنبال TE هستند و انسان هایی که TE را تنها برای بقا می خواهند. با آب شدن یخ ها و به دست آمدن TE، انسان ها راحت تر می توانند زندگی کنند و تجهیزات نظامی آن ها بسیار قوی تر می شود، از طرفی گرم تر شدن سیاره E.D.N III و تغییر آب و هوایی این اکوسیستم، باعث شده ساکنین بومی این جزیره که همان هیولاها هستند قوی تر و چالاک تر شوند. همه چیز برای یک جنگ بزرگتر و سخت تر فراهم است و شما در قالب یک سرباز خبره با جوخه چهار نفره خود وارد این جنگ می شوید. داستان این شماره حتی روی کاغذ هم کلیشه ای است چه برسد به این که سازندگان کلا بخش تک نفره را همانند بخش های چندنفره طراحی کردند و داستان هیچ تعریف دیگری نمی شود. ای کاش سازندگان همان داستان دست و پا شکسته نسخه قبل را ادامه می دادند.

گرافیک

شاید بتوان قوی ترین بخش LP2 را گرافیک آن دانست. بازی با موتور همیشگی Capcom که قبلا در Resident Evil 5 استفاده کرده بود، ساخته شده است. محیط های برفی اصلا کیفت خوبی ندارند و وقتی بازی ای مثل Uncharted 2: Among Thieves برف را به زیبایی هر چه تمام تر نشان می دهد، عملا جایی برای LP2 که هسته اصلی آن به برف وابسته است، نمی ماند. محیط های جنگلی از بافت و جزئیات خوبی برخوردار نیستند، ولی رنگ بندی و نورپردازی به خوبی کار شده اند. جزئیات اسلحه و شخصیت ها در حد بازی های نسل قبل هستند و Akridها و انیمیشن ها هم دقیقا از نسخه اول کپی شده اند (همان بلایی که سر RE5 آمد). جلوه آب بد نیست و انفجارها هم خیلی خوب و کاملا شبیه به RE5 طراحی شده اند. Draw to Distance عملا با شاخ و برگ درختان جنگل قابل مشاهده نیست و در حالت کلی حرفی برای گفتن ندارد. فیزیک هم تنها به قطع شدن دست و پا و منفجر شدن بشکه های آتشزا ختم می شود.

موسیقی و صدا

موسیقی LP2 خیلی جذاب است. تم های حماسی با ضرب آهنگ بالا خیلی هیجانی کار شده اند و به بدنه ضعیف بازی جان می دهند. صداگذاری اسلحه، محیط و Akridها دقیقا همان Sampleهای LP1 هستند. کار صداگذاری شخصیت ها هر چند خیلی کم است، ولی باز هم جذاب کار شده و دقیقا حس حضور در جنگ را القا می کند. صدای جنگل خیلی بد کار شده و اصلا حس بودن در یک جنگل سرسبز را نمی دهد، این در حالیست که همین چند وقت پیش بازی Just Cause 2 با صداگذاری فوق العاده طبیعی جنگل حس وصف ناپذیری را خلق کرده بود.

 

گیم پلی

نسخه اول LP در بخش گیم پلی بسیار هیجانی بود. مبارزه با Akridهای بزرگ و Boss Fightهای هیجانی همراه با جنگ با Pirateها و موجودات ریز دیگر خیلی جذاب بود. در این نسخه، همیشه تیمتان شما را همراهی می کند و عملا حس جذاب تنهایی در دنیای یخی جزیره از بین رفته است. مبارزه با Akridها خیلی آسان شده و اصلا تنوعی ندارد. فقط کافی است نقطه ای زرد رنگ روی بدن آن ها دیده و دستتان را روی دکمه تیراندازی بگذارید. ماموریت ها فوق العاده خسته کننده هستند. سازندگان در بخش تک نفره کاملا به شعور مخاطب توهین کرده اند، چون ماموریت ها دقیقا یک حالت است، همه آدم بدها و هیولاها را بکشید و منتظر منطقه بعد باشید. نه داستانی و نه تنوعی در مرحله وجود دارد که حداقل کمی از خسته کننده بودن مراحل بکاهد. کنترل بازی مثلا قصد داشته اشکالات نسخه قبل را برطرف کند که نتیجه افتضاحی بی برو و برگرد شده است. کار با دکمه ها فاجعه است. باید چند دکمه را نگه دارید تا یک عمل ساده انجام دهید. سازندگان حتی به علت کم آوردن دکمه، Start را هم جزو کنترل اصلی گذاشته اند که با آن Health Bar پر می شود! وجود HB و زنده شدن دوباره آنقدر بازی را آسان کرده که ممکن است خوابتان ببرد. در این نسخه سازندگان مشخص است که قصد داشتند با خلق یک بازی چندنفره همانند Gears of War پولی به جیب بزنند که نتیجه فاجعه ای بیش نیست. شما چه در بخش تک نفره و چه در بخش چندنفره با یک بازی دقیقا مشابه رو به رو هستید. چیزی مثل Left 4 Dead با این تفاوت که هیچ ارزشی در آن وجود ندارد. تیم 4 نفره شما در بخش تک نفره به دلیل هوش مصنوعی افتضاح در سطح یک جلبک دریایی احمق هستند. هوش مصنوعی دشمنان هم دست کمی از آن ها ندارد. اگر فکر می کنید که ممکن است در بخش چندنفره بازی چیزی برای گفتن داشته باشد، سخت در اشتباه هستید. Modهای بی مصرف و سیستم کلی این بخش همراه با سرورهای ضعیف و مشکلات Live آن عملا بازی کردن در این بخش را غیر ممکن کرده است. واقعا جای تاسف است که شخصیت هایی مثل البرت وسکر (Albert Wesker)، مارکوس فنیکس (Marcus Fenix) و دامنیک سانتیگو (Dominic Santiago) در این بازی حضور دارند. در کل LP2 در زمینه گیم پلی و کنترل به بنجلی بی مصرف تبدیل شده که ارزش حتی یک لحظه امتحان کردن را هم ندارد.

نتیجه

در کل Capcom واقعا هوادارهای نسخه قبل را با LP2 ناامید کرد. این شرکت در سال گذشته واقعا ضعیف کار کرده بود. عناوین بی مصرف و کم فروشی مثل Bionic Commando ،Dark Void و حالا هم LP2. بازی RE5 که از اصل و سبک اصلی خود دور شد و LP2 هم در همه زمینه ها به یک شکست کامل تبدیل شده است. در نهایت باید گفت LP2 در میان عناوین عظیم این ماه به لعنت خدا هم نمی ارزد.

نویسنده: جواد مهدیزاده